Vođstvo u grupama i stilovi rukovođenja

SADRŽAJ

UVOD 1

1. VOĐSTVO U GRUPI I ORHANIZACIJI 2

2. TIPOVI, STILOVI VOĐSTVA U SOCIJALNIM GRUPAMA 5

3. METODOLOŠKA ORGANIZACIJA ISTRAŽIVANJA 6

4.ANALIZA REZULTATA ISTRAŽIVANJA 6

4.1. Istraživanja efekata stilova rukovođenja na socijalnu grupu 7

4. 2. Istraživanja i teorije vođstva 8

5.ZAKLJUČCI I PREPORUKE 11

6.POTREBE I MOGUČNOSTI PRIMJENE 11

LITERATURA 12

Deo teksta Vođstvo u grupama i stilovi rukovođenja

Vođenje je proces podsticanja ljudskog entuzijazma da dobro rade i usmeravaju njihove napore da ispune planove i postignu svrhu. Kroz vođstvo, menadžeri grade obaveze, podstiču radne napore koji podržavaju cilj uspeha, i podstiču druge da upotrebe svoje najveće napore u ime organizacije. Vođstvo u menadžmentu različitosti dolazi odozgo.

U praktičnom životu socijalnih skupina i grupa jedan veći dio odnosi se na vođenje grupe i organizacije. To su istovremeno i univerzalna pitanja koja se tiču svih grupa i organizacija u svim društvenim i i*** koji imaju istaknut položaj, koje nazivaju vođama. Vođe postoje ne samo u velikim društvenim grupama nego i u organizacijama, u raalim grupama i sl. O vođama se govori kao o pojedincima koji su imali (ili imaju) veliki uticaj na zbivanja u društvu pojedine zemlje ili cijelog ljudskog društva.

Prije nego definišemo pojam vođe, neophodno je konstatovati da postoje različite vrste grupa, pa samim tim i vođa. Razlikuje se položaj vođe u maloj grupi od položaja u nekoj političkoj organizaciji, državi ili naciji. O vođama se ponekad može govoriti i kad je riječ o *** . Zato se ne treba iznenaditi što se prilikom definisanja pojma vođe javljaju različite definicije, naglašavaju različite odlike. To zavisi od njegove funkcije ali i od funkcionisanja grupe. Neki autori naglašavaju da *** prihvaćen, drugi naglašavaju razlike u vođstvu u malim grupama i organizacijama itd. Sve to zavisi od kriterijuma prema kojem se klasifikuju vođe. Prema načinu sticanja položaja moguće je razlikovati postavljene, izabrane i u grupi iznikle vođe. Vođa (engl. leader) se različito definiše u literaturi, ali se različito defmiše i u odnosu na izraze glavar i rukovodilac.

Prilikom vođenja grupe vođe se služe različitim metodama i postupcima u ophođenju s ostalim članovima grupe i u odnosima prema drugim grupama. Svi ti mnogobrojni postupci u ophođenju s ljudima mogu se svrstati u tri grupe dominantnih metoda ophođenja.

a) Metoda prisile zasniva se na različitim mjerama i sredstvima prisile koje upotrebljava rukovodilac kako bi *** i zadataka grupe. Konkretni oblici pritisaka su zapravo svi oni oblici socijalnog pritiska koji se samo pretvaraju u metode prisile. To su različiti oblici obećanja i nagrada do prijetnje i kazne.

Suština ove metode je u sljedećem: ako ne izvrši zadatak, sljedbeniku prijeti određena sankcija - uskraćivanje nagrade ili primjene kazne.

b) *** kojima rukovodilac nastoji uvjeriti svoje podređene da je potrebno izvršiti postavljene zadatke. Pri tome se služi različitim argumentima, ali i sugestijama, vlastitim primjerom, odgovorima, diskusijom i sl. Ponekad je metod uvjeravanja jedini koji stoji rukovodiocu na raspolaganju, posebno u neformalnim grupama.

c) Metoda paternalizma ogleda se u tome da se rukovodilac brine za neke potrebe svojih podređenih a za uzvrat traži ili očekuje njihovu odanost ili poslušnost. Ovdje rukovodilac nastoji pridobiti naklonost podređenih članova grupe na taj način što će ih "podmititi" obezbjeđujući zadovoljavanje njihovih potreba ili time što će im osigurati neke beneficije (materijalne ili moralne npr.) ako su poslušni i odani.

U zavisnosti od toga koje od metoda rukovođenja dominiraju u grupi ili organizaciji, govori se o stilovima rukovođenja koji mogu biti autokratski, demokratski i "laissez - faire" ili slobodni stil rukovođenja.

a) Autokratski stil (tip) rukovođenja je način koji se u *** i potpuni naredbodavac kojim se svi ostali članovi grupe moraju bez pogovora pokoravati i do kraja izvršavati njegove naredbe. On sam najčešće odlučuje o svim detaljima, zahtijeva potpunu i besprijekornu poslušnost. Najčešće ne toleriše drugačija mišljenja i ne prihvata savjete svojih saradnika.

U autokratskom stilu rukovođenja glavne metode su prisila i paternalizam, *** jer se i rukovodioci koji preferiraju ovakav stil ponekad ponašaju tako da uvažavaju mišljenja članova grupe i njihovo dostojanstvo, ali je osnovna karakteristika ovoga stila da je autokratski i netolerantan pristup dominantan.

Međusobni odnosi u grupi s autokratskim stilom rukovođenja najbolje se mogu uočiti na sljedećoj shemi: